Interesuje mnie geneza i czas wyodrębnienia się rodzaju męskoosobowego. Kiedy mniej więcej (wiek, lata) dokonał się rozdział między „ci panowie” kontra „te psy” i czy był on w jakikolwiek sposób motywowany czynnikami pozajęzykowymi (np. społecznymi)? I czy można ten rozdział prześledzić na podstawie staropolskich tekstów?

Pozdrawiam,

KB

Dzień dobry,

Uprzejmie proszę o informację na temat rodzaju rzeczownika w liczbie mnogiej. W szkole podstawowej dzieci uczone są, że rzeczownik nie odmienia się przez rodzaje, w l.poj. oraz l.mn. ma trzy rodzaje (męski, żeński, nijaki). W wielu źródłach jednak wskazuje się w l.mn. dwa rodzaje rzeczownika (męskoosobowy i niemęskoosobowy). Jak zatem powinno się nauczać na pierwszym etapie edukacji?

Z poważaniem
Katarzyna

Jak to się stało, że w języku polskim wykształciły się aż trzy końcówki liczby mnogiej w rodzaju męskim: (1) osobowe i godnościowe -owie, (2) godnościowe bądź archaizujące -y/-i (zależnie od spółgłoski wygłosowej), wreszcie (3) zwykle deprecjacyjne i/lub nieżywotne -i/-y (zależnie od spółgłoski wygłosowej, z repartycją częściowo odwrotną niż w 2)

Np. (1) aniołowie (2) anieli (3) anioły – w ost. przypadku akurat bez odcienia deprecjacyjnego.

Dziękuję za naświetlenie tematu,

Łukasz